هیمن
محمدامین شیخ‌الاسلامی مُکری ملقب به هیمن (به کردی: ھێمن Hêmin، به معنی متین) و یا هیمن موکریانی (زادهٔ بهار سال ۱۹۲۱ در مهاباد، درگذشته ۱۶ آوریل ۱۹۸۶ در ارومیه) شاعر، مترجم و نویسنده کرد بود.وی در روستای شیلان آباد از توابع مهاباد دیده به جهان گشود. پس از به پایان رساندن آموختن در خانقاه شیخ برهان در شرفکند، هیمن در سال ۱۹۴۲ همراه با دوست خود (هه ژار) به جمعیت احیای کرد (کومه‌ڵه ی ژیانه وه ی کورد) پیوست. درجمهوری مهاباد (ژانویه تا دسامبر ۱۹۴۶) به عنوان شاعر ملی جمهوری کردستان ملقب شد و منشی حاجی بابا شیخ، نخست‌وزیر آن جمهوری گشت.
پس از سقوط جمهوری، هیمن به شهر سلیمانیه در کردستان عراق پناهنده شد و در آنجا اقامت گزید. در آنجا دستگیر شد ولی مخفیانه به لاچین بازگشت. پس از قرارداد آشتی ۱۱ مارس ۱۹۷۰ میان حزب دمکرات کردستان و حکومت عراق، هیمن به بغداد رفت و در آنجا اقامت گزید و عضو فعال فرهنگستان علوم کرد شد.
هیمن پس از سرنگونی پادشاهی پهلوی (۱۹۷۹) دوباره به کمیته مرکزی حزب دمکرات کردستان پیوست. پس از سال ۱۹۸۳ در ایران یک انتشاراتی کردی به نام انتشارات صلاح الدین ایوبی در شهر ارومیه برپا کرد. آن انتشاراتی از بهار ۱۹۸۵ یک فصلنامه فرهنگی به نام سروه(نسیم) به چاپ می‌رساند که هیمن تا زمان درگذشتش مسئول آن فصلنامه بود. او قبل از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ در روزنامه کردستان که در تهران منتشر میشد، همکاری می‌کرد. هیمن در روزنامه‌های کردستان، هاواری کورد (فریاد کرد)، هاواری نیشتمان (فریاد میهن)، گروگالی مندانلان (قیل‌وقال کودکان)، ئاگر (آتش) و هه لاله (لاله) نیز می‌نوشت.
آثار هیمن
- «تاریک و روون»، مجموعهٔ نظم و نثر ۱۹۷۴
- «پاشه رۆک»، مجموعهٔ نظم و نثر
- «ناڵه ی جودایی»، مجموعهٔ اشعار ۱۹۷۹
- «پاشه رۆکی مامۆستا هێمن»، مجموعهٔ مقالات، مهاباد ۱۹۸۳
- «توحفه ی موزه ففه رییه»، ترجمه
- «ئه فسانه کوردییه کان»، ترجمه
- «چه پکێک گوڵ و چه پکێک نێرگز»
- «شازاده و گه دا»
- «قه ڵای دمدم»
- «هه واری خاڵی»
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
